bazen umutlar besliyorsun. onlara evladınmış gibi sarılıyorsun. bazen olmuyor. bazen gidiyor. insanı rahatsız eden suskun anlara çekiliyorsun. susuyorsun. konuşmayı özlemene rağmen susuyorsun. zaten o hep dilsizleri oynuyor. kafanda kuruyorsun, oyuncular çoktan belli, ağlıyorsun. başkası varken sen yoksun.
itiraf etmen bile zorken, yaşaması garip değil mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder