5 Şubat 2010 Cuma

taziye kabulümdür

Kırmızı gözlü balığım öldü :/ Biz onunla yer, içer, takılır, birbirimizi severdik.Seni çok özlüyorum kırmızı neonlu gözlü balık.Babam: "Bak, ışıkta gözleri kırmızı oluyor" demişti senin için.İşte ben sana o gün vurulmuştum balık.Seninle bağlanmıştım yuvama.Seni kırdıysam, aç bıraktıysam, suyun çok sıcaksa ve belki mantarlıysa, suyunu değiştiremediysem beni affet.Babamı da.Biz bazı geceler birlikte ağlıyoruz senin için.Ben seni gömmek istedim.Hainler seni "doğal döngü" diye çatıya attı.Sanırım kuşlar yemiş.Belki de bir karganın midesinde sindiriliyorsun.
Her neyse kırmızı neonlu gözlü balık.Senin yerini ne kılıç balığı doldurur, ne de ciklet.Zaten cikletler de ölmüyorlar hemen, büyüyorlar, kocaman oluyorlar.
Sen hep minnacıktın.Hiç büyümedin.

2 yorum:

G dedi ki...

ölen hayvanlar beni ağlatıyor. taa angaralarda arkasından bir-iki damla gözyaşı döken bir adet insan ve bir adet kedinin olduğunu bilmek kırmızı gözlü balığını mutlu eder bence.

causeofluv dedi ki...

beni anlaman ne güzel.teşekkür ederim ki.