14 Eylül 2014 Pazar

çok ama.

Tam ortasindayim yolun. Ya da degilim. Bana oyle geliyo, cunku gecen hafta hep yuzyuze oldugum 3 insan icin kucuktum. Parmakla sayilacak kadardi yasim onlar icin. Yukum fazla, diyemedim,diyemem. Cunku nerden bileyim ben diger insanlar ne yasadi? Belki benden daha agir seyler yasadi. Hayir, saygisizlik olur bu. Ama yine de yetti. Cok. Bu kadar noktayi art arda kullanmaya acele edecek kadar cok. Kusana kadar cok susacagim iste. Ama en sonunda kusacagim.

1 yorum:

Unknown dedi ki...

Bazen insan susup, tüm gürültünün ortasından sıyrılıp sadece kendini dinlemeye ihtiyaç duyar, umarım yaşadıkların ne olursa olsun umudunu hiç kaybetmezsin ve tüm bunlar bittiğinde bence de oturup kağıtlara kalemlerinden kus ki her neyse tüm acın, yükün içinde kalmasın..