11 Temmuz 2014 Cuma

aslında.

yazmak istediğim çok fazla şey var. anlatmak ve haykırmak istediğim şeyler o kadar çok ki şu an kağıda dökmeye başlasam mezuniyet tezimden sonra ancak bitiririm sanırım (tez yazmaya başlamama 1 yıl var). fakat artık eskisi gibi yazamıyorum. cümle kuramıyorum. yazdıklarıma ruh katamıyorum. çünkü katabileceğim bir ruha sahip değilmişim gibi hissediyorum. ruhsuz yaşıyorum. yaşlanmış gibi hissediyorum. çürümüş gibi.
hayatımdan sıkıldım. Avrupa'daki hayatımdan nefret ediyorum. birkaç aydır İstanbul'dayım ve burada gerçekten iyi hissediyorum. insanın iyi hissetmesi için gereken şeyler oturmuş bir düzen, iyi bir eğitim ve sağlık sistemi vs. değil yani evet. çünkü ben bunları istemiyorum. ben huzur istiyorum. bana iyi gelen insanlarla aynı şehirde yaşamayı istiyorum. ben Kadıköy-Beşiktaş vapurunu istiyorum. sabahları taze simit yemek istiyorum. otobüs şoförüne 'abicim' demek istiyorum. sokaklar cıvıl cıvıl, her yer gürültülü olsun istiyorum. yemeğimi yedikten sonra 'çay ikramımızdır efendim' cümlesini duymak istiyorum.
ben basit şeyler istiyorum aslında. basit yaşamak istiyorum.

ben artık sevdiğim insanla(rla) aynı ülkede olmayı istiyorum.
mesafenin bana kaybettirdiklerinden bıktım.

burada kalmayı istiyorum.
çok mu?

Hiç yorum yok: