Dün tiyatro çalışması sonrası okulun arka kapısından dışarı çıktık.Bir kız öğrenci elinde minicik bir tavşan tutuyordu.Siyah benekli gözleri vardı.Küçüklüğümden birkaç anı canlandı gözümde.Sevmeye başladım, o kadar masumdu ki insanlardan iğrendim."Bugs Bunny olsun bunun adı" dedim.Küçük bir çocuğun sesi vardı: "Oluuur." Geldiğini fark etmemiştim."Senin tavşanın mı" dedim, "Evet" dedi.Tavşanının ismi 'Kartopu' gibi bi'şeydi hatırlamıyorum.Küçük o kadar içtendi ki, o an sadece çocuk, tavşan ve ben vardık.Biraz bir şeyler konuştuk."Alsana tavşanı eline" dedi, "Ama ya kaçarsa, belki beni sevmemiştir" dedim.O eline aldı, kız okula girdi, ben biraz daha sevdim.Okulun hademelerinden bir abi "5 dakika kadar sevmek 1 lira" dedi.Çocuk inkar etti: "Yook 2 oldu." Güldüm. "Oldu o zaman, biz kaçtık." Çocuk, tavşanı serbest bırakmıştı.Ben hala hayran hayran onlara, bize bakıyordum.
Bir insanı, bir çocuğu, bir hayvanı sevmekle başlar hayat.
Garipti ve mutluydum.
2 yorum:
"dünyayi güzellik kurtaracak bir insani sevmekle baslayacak her sey".
her zaman söylüyorum bunu da ama öyle.
"dedem, gofret ve ben"
edebiyat derslerimizin vazgeçilmez sözü :) bu başka versiyon ama sdfg
hayvanları daha çok seviyorum.özür dilerim insanlar.
Yorum Gönder