29 Kasım 2009 Pazar

Anlatamıyorum

Canım sıkılıyor gerçi tatlı yeme fikride beni benden alıyor ama o kadar üşengecimki şurdan kalkıp bir tabak almaya halim yok :/

Ben eskiden insanlara derdimi anlatamıyorum derdim,ama çok şey değişmiş.
Derdimi değil hiç bir şeyi anlatamıyorum.
Ben anlatamıyorum ama insanlar her halükarda anlamıyorlar.Neden böyle bu düzensizlik? Bencillikte cabası,hemen pes etmek var.
Bir gün anlatmayı becerebilcekmiyim acaba kendimi.Bu sorunun cevabını çok zor bulacağım gibime geliyor.İşte o noktada nedense bu dizeler devreye giriyor:

Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
ANLATAMIYORUM!

Ah Orhan Veli,yüce insansın.Cevabımıda sen bana veriyorsun,sadece sen.Kimbilir senin ne derdin vardı,ne anlatmaya çalıştında anlatamadın,bilinmez.

Hiç yorum yok: