Merhaba
Yeni öğretim yılınız kutlu olsun. Yani okul ve türevlerinden kurtulamayanlar için oluyor bu mesajım. İş sahibi olanlar çoktan geçmiş olsun dileklerimi kabul etsin, umarım yıllık izinleriniz güzel geçer!
Sanırım şu an blogun yönetimi tamamen bana kaldı, iyice kişisel alanıma dönüştü. Bunu bende istemezdim, eskisi gibi her türlü konuda konuda yazmak iyi olurdu. Şimdi ise anlatacak birşey göremiyorum, yazma yetim sıfır. Biraz bişilerden bahsedeyim diyorum ama boş çırpınışlar. Bu çırpınışlar bana basketbol takımımızı hatırlattı. Gruptan çıkamadık ya la.

 Neyse ya. Ben bu güzellik abidesi albümü dinliyorum. Eskiden bazı parçalarını bilirdim. Florence Welch'in sesine güvenmemekle hata etmişim. Benim için çoğu İngiliz şarkıcı ablaları solladı. Tamam çoğu şarkısında bağırıyor olabilir ne güzel duygulu duygulu. Bende bağırma yetimi şarkılarda kullanıyor olsaydım daha mutlu bir hayat sürüyor olabilirdim diye kandırayım kendimi. Yok yok, bana duygusal temalı albümler verin ben onları renksiz hayatımda fon müziği olarak kullanıp bir yol oluşturayım kendime.

köprünün altından akan sular

Bir aydır gündem çalkalanıyor, ortalık karıştı demek istemiyorum ama ters giden birşeyler var. Devletin pis tutumu, kendini çapulcu ilan eden sokaktakiler. Bende potansiyel bir çapulcuyum. Bunun üzerine sayfalarca yazılar yazmak istedim, yazsam ne olacak diye düşündüm sonra. Kim okuyacak, kim anlayacak? Aman..
Ne anlatırsak yaparsak boş geliyor artık, hiçbir zaman birliktelik olmayacak bunların bütün sebebi cahillik. Sevgili insanlar cahil olmasaydınız keşke, o zaman mutlu olabilirdik.
Benim bir başka derdim daha var, eğitimle alakalı. Mühendislik öğrencisiyim, bilenler bilir sevgili YÖK teknik öğretmenlere mühendis olma ayrıcalığı vermek üzere! Gündem kadar saçma alakasız bir olay. Her şeyi birbirine karıştırma çabası bir tutma çabası da nedir anlam veremiyorum. Bıktım bu ülkeden sanırım, salak saçma yasalarından..