13 Eylül 2014 Cumartesi

ah ya!

bulanık kafam.

en çok yazmaya ihtiyaç duyduğum anlardan biri şu an ama yazamıyorum. Oysa kafamdan milyonlarca kelimeler geçiyor. Hiçbirini toparlayamıyorum. Toparlanınca ise bir düş dünyasına çıktığımı görüyorum.Kimselere söylemediklerimi, sessiz çığlıklarımı içime gömüyorum. Beynimde yankı buluyor zaman zaman. Bu zaman,bu an evet tamda şimdi yine aynı korkunç senaryoyu yaşıyorum. İnsanın kendi beyninde sıkışıp kalması ne zavallı bir durum aslında.

1 yorum:

Unknown dedi ki...

En azından başkasının kalbinde sıkışmadın, yolu biliyorsun. Ve yazmak, ya gerçekten istemiyorsundur yazmayı, ya da belki yeterince hissetmiyorsundur yazacaklarını.. Ya da tüm hissettiklerini ve tüm biriktirdiklerini anlatmak istemiyorsundur, anlatmadan biri seni anlasın istiyorsundur. (Başka bir ihtimal de söz konusu olabilir tabii)